ne sözler söylendi,
ne söylenenler unutuldu,
ne unutulanlar umut oldu susamış gönüllere.
lafın lafı açtığı zamanlardı,
söz damlaları göz damlalarına dönerdi yerli yersiz.
söyleyene değil, söyletene bakılırdı belki de!
söyleten kimdi?
hangi madendi o sözleri kıymetli kılan?
hangi özdü o sözleri cevher eden?
laf uzun, kıssa uzak…
damlaya damlaya dökülür gönülden.
bekleye, göre, dura, düşüne…
sevgi,
aşk,
biat,
ısrar,
rica ile…
OD! 
Yorum bırakın